4. Jesus And Mary Chain - Damage and Joy (Artificial Plastic Records)
Δεν έχει καμία σημασία αν, τελικά, το αποτέλεσμα έχει θετικό πρόσημο ή όχι στην περίπτωση του Damage and Joy των Jesus And Mary Chain.
Και μισό τους τραγούδι να μου άρεσε από όλο το άλμπουμ, θα έμπαινε πεντάδα. Γιατί υπηρέτησαν όλο το ρομάντζο του ροκ εν ρολ από την πρώτη τους μέρα. Κυκλοφόρησαν ένα από τα σημαντικότερα debut albums, συνέχισαν με δίσκους ορόσημα, κάηκαν με όσα πρόλαβαν να πιούνε, τα σπάσανε μεταξύ τους, πήγαν και στην Αμερική, τα παράτησαν όλα και βρήκαν την ησυχία τους. Και απ' ό,τι φάνηκε δε χόρτασαν και είπαν μετά από 19 χρόνια να κυκλοφορήσουν και κάτι ακόμα, σαν από καπρίτσιο, σα να μην τους νοιάζει καν αν θα αρέσει ή όχι.
Πέραν τούτου όμως, το άλμπουμ είναι μια πολύ πετυχημένη μίξη όλων των ηχητικών κατευθύνσεων με τις οποίες έχουν πειραματιστεί στην καριέρα τους. Οι στίχοι και η ερμηνεία του Jim Reid αγγίζουν σε σημεία το 100% των δυνατοτήτων του με όλα τα κλισέ του ροκ εν ρολ μενού. Αλλά από μια αγνή δύναμη δεν περιμένουμε και τίποτα φιλολογικές περιπέτειες.
Η μουσική του λιγομίλητου William φέρνει τις γνωστές βόλτες γύρω από την '60s jangle-pop μέχρι και τη φασαριόζικη ψυχεδέλεια που υπηρέτησαν τη δεκαετία του '80 καλύτερα και πιο αρχιδάτα από όλους. Με τραγούδια που τα χαρακτηρίζει το κοντρολαρισμένο χάος μέσα τους.
Τραγούδια για μπάρες και ιδρώτα. Τραγούδια ικανά να ξυπνήσουν τον μετεφηβικό τσόγλανο μέσα μας.
Δεν έχει καμία σημασία αν, τελικά, το αποτέλεσμα έχει θετικό πρόσημο ή όχι στην περίπτωση του Damage and Joy των Jesus And Mary Chain.
Και μισό τους τραγούδι να μου άρεσε από όλο το άλμπουμ, θα έμπαινε πεντάδα. Γιατί υπηρέτησαν όλο το ρομάντζο του ροκ εν ρολ από την πρώτη τους μέρα. Κυκλοφόρησαν ένα από τα σημαντικότερα debut albums, συνέχισαν με δίσκους ορόσημα, κάηκαν με όσα πρόλαβαν να πιούνε, τα σπάσανε μεταξύ τους, πήγαν και στην Αμερική, τα παράτησαν όλα και βρήκαν την ησυχία τους. Και απ' ό,τι φάνηκε δε χόρτασαν και είπαν μετά από 19 χρόνια να κυκλοφορήσουν και κάτι ακόμα, σαν από καπρίτσιο, σα να μην τους νοιάζει καν αν θα αρέσει ή όχι.
Πέραν τούτου όμως, το άλμπουμ είναι μια πολύ πετυχημένη μίξη όλων των ηχητικών κατευθύνσεων με τις οποίες έχουν πειραματιστεί στην καριέρα τους. Οι στίχοι και η ερμηνεία του Jim Reid αγγίζουν σε σημεία το 100% των δυνατοτήτων του με όλα τα κλισέ του ροκ εν ρολ μενού. Αλλά από μια αγνή δύναμη δεν περιμένουμε και τίποτα φιλολογικές περιπέτειες.
Η μουσική του λιγομίλητου William φέρνει τις γνωστές βόλτες γύρω από την '60s jangle-pop μέχρι και τη φασαριόζικη ψυχεδέλεια που υπηρέτησαν τη δεκαετία του '80 καλύτερα και πιο αρχιδάτα από όλους. Με τραγούδια που τα χαρακτηρίζει το κοντρολαρισμένο χάος μέσα τους.
Τραγούδια για μπάρες και ιδρώτα. Τραγούδια ικανά να ξυπνήσουν τον μετεφηβικό τσόγλανο μέσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου