5. Slowdive - Slowdive (Dead Oceans)
Οι Slowdive, 22 χρόνια μετά το Pygmalion, επιστρέφουν με το άλμπουμ που όλοι ονειρευόμασταν, αλλά ελάχιστοι πιστεύαμε ότι μπορούν να γράψουν.
Τιτλοφορώντας το απλά Slowdive, ρίχνουν άγκυρα στα λημέρια που ξεκίνησαν (και για να λέμε και το σωστό, καθιέρωσαν μαζί με τους MVB) ήδη από την πρώτη στιγμή του δίσκου. Όταν στο 0:25 του Slomo μπαίνουν τα πνιγμένα στο reverb τύμπανα, αν ποτέ σου τους αγάπησες, δεν μπορείς παρά να αφεθείς και να απολαύσεις αυτό που υποψιάζεσαι πως θα ακολουθήσει.
Δεν πήραν ποτέ τα εύσημα που τους άξιζαν και επέστρεψαν καλύτεροι από ποτέ για να κλείσουν λογαριασμούς που παρέμεναν για χρόνια ανοιχτοί. Έτσι, λοιπόν, εάν αυτό το άλμπουμ κυκλοφορούσε μετά το Souvlaki τους, η ιστορία της μπάντας θα ήταν σίγουρα διαφορετική. Από την άλλη, ποτέ δεν ξέρεις αν θα το απολαμβάναμε όσο τώρα. Γιατί, όντας απαλλαγμένοι από το βάρος τους να πετύχουν και κουβαλώντας όλη την εμπειρία που τους χάρισε η ενηλικίωσή τους, γράφουν αβίαστα κι ελεύθερα, παίρνοντας τον χρόνο τους και απολαμβάνοντας τη δημιουργία.
Αυτή η διαδικασία σε συνδυασμό με το αδιαφιλονίκητο ταλέντο τους, μας μαθαίνει πως για να γράψεις τέτοια μουσική πρέπει να μην υπάρχει κανένα στοιχείο μεγαλομανίας και εγωισμού, αλλά να το κάνεις γιατί απλά το αγαπάς.
Μόνο έτσι βγαίνουν τέτοιοι δίσκοι.
Οι Slowdive, 22 χρόνια μετά το Pygmalion, επιστρέφουν με το άλμπουμ που όλοι ονειρευόμασταν, αλλά ελάχιστοι πιστεύαμε ότι μπορούν να γράψουν.
Τιτλοφορώντας το απλά Slowdive, ρίχνουν άγκυρα στα λημέρια που ξεκίνησαν (και για να λέμε και το σωστό, καθιέρωσαν μαζί με τους MVB) ήδη από την πρώτη στιγμή του δίσκου. Όταν στο 0:25 του Slomo μπαίνουν τα πνιγμένα στο reverb τύμπανα, αν ποτέ σου τους αγάπησες, δεν μπορείς παρά να αφεθείς και να απολαύσεις αυτό που υποψιάζεσαι πως θα ακολουθήσει.
Δεν πήραν ποτέ τα εύσημα που τους άξιζαν και επέστρεψαν καλύτεροι από ποτέ για να κλείσουν λογαριασμούς που παρέμεναν για χρόνια ανοιχτοί. Έτσι, λοιπόν, εάν αυτό το άλμπουμ κυκλοφορούσε μετά το Souvlaki τους, η ιστορία της μπάντας θα ήταν σίγουρα διαφορετική. Από την άλλη, ποτέ δεν ξέρεις αν θα το απολαμβάναμε όσο τώρα. Γιατί, όντας απαλλαγμένοι από το βάρος τους να πετύχουν και κουβαλώντας όλη την εμπειρία που τους χάρισε η ενηλικίωσή τους, γράφουν αβίαστα κι ελεύθερα, παίρνοντας τον χρόνο τους και απολαμβάνοντας τη δημιουργία.
Αυτή η διαδικασία σε συνδυασμό με το αδιαφιλονίκητο ταλέντο τους, μας μαθαίνει πως για να γράψεις τέτοια μουσική πρέπει να μην υπάρχει κανένα στοιχείο μεγαλομανίας και εγωισμού, αλλά να το κάνεις γιατί απλά το αγαπάς.
Μόνο έτσι βγαίνουν τέτοιοι δίσκοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου