Οι Nirvana στο μεγαλύτερο σόου της καριέρας τους κορόιδευαν το κοινό για να εκδικηθούν! (video)

Το 1992 οι Nirvana έπαιξαν για πρώτη -και τελευταία φορά- στο Buenos Aires της Αργεντινής. Η εμφάνιση που έγινε στο Estadio José Amalfitani, έχει μείνει στην ιστορία για πολλούς λόγους: το Nevermind ήταν μόλις ενός έτους και το 50,000 χωρητικότητας στάδιο ήταν γεμάτο, γεγονός που έκανε αυτή τη συναυλία μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της μπάντας.

Όμως, περισσότερο σημαντικό είναι το γεγονός πως ο Kobain λίγο έλειψε να ακυρώσει εκείνη τη συναυλία, εξαιτίας της άσχημης συμπεριφοράς του κοινού προς τις Calamity Jane που άνοιγαν τη συναυλία. Ο Kobain αποφάσισε να συνεχίσει το live, αλλά αντί αυτού οι Nirvana έπαιξαν μόλις για 40 λεπτά, μερικά τραγούδια από το Incesticide που δεν ήταν ακόμη γνωστά, καθώς στην αρχή κάθε τραγουδιού, ο Kobain έπαιζε τις πρώτες χορδές από το "Smells Like Teen Spirit" χωρίς να το συνεχίσει ποτέ.

Διαβάστε παρακάτω την περιγραφή του γεγονότος από τον ίδιο, ως απόσπασμα από το βιβλίο του 2004 "Nirvana: The Chosen Rejects" και δείτε όλη τη συναυλία.

«Όταν παίξαμε στο Buenos Aires, είχαμε φέρει μαζί μας από το Portland μια γυναικεία μπάντα για support, τις Calamity Jane. Κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους, όλο το κοινό -μιλάμε για γύρω στα 60,000 άτομα, το στάδιο ήταν γεμάτο- άρχισαν να πετούν κέρματα, πέτρες, χώμα ή ό,τι έβρισκαν στις τσέπες τους στα κορίτσια. Στο τέλος αυτές έφυγαν από τη σκηνή κλαίγοντας. Ήταν απαίσιο, ένα από τα πιο άσχημα πράγματα που είχα δει, μια μεγαλειώδης επίδειξη σεξισμού. Ο Krist (Novoselic), ξέρωντας τις απόψεις μου και τις αντιδράσεις που θα είχα, με εμπόδισε από το να ακυρώσω την εμφάνιση ή να αυτοπυρποληθώ επί σκηνής. Tελικά, το διασκεδάσαμε κοροϊδεύοντας το κοινό. Στην αρχή κάθε τραγουδιού έπαιζα την εισαγωγή του "Smells Like Teen Spirit" και μετά σταματούσα. Δεν είχαν καταλάβει πως αντιδρούσαμε στην προηγούμενη συμπεριφορά τους. Παίξαμε για 40 λεπτά περίπου, κυρίως τραγούδια από το "Incesticide", οπότε δεν ήξεραν κανένα track. Παίξαμε και το secret noise song -Endless, Nameless- που είναι στο τέλος του Nevermind, και εξαιτίας όλου του θυμού που είχαμε και της οργής για την όλη κατάσταση, εκείνο το κομμάτι κι εκείνη η εμφάνιση είναι μια από τις καλύτερες εμπειρίες στη ζωή μου».

             



Πηγή: offradio.gr