9. Actress - AZD (Ninja Tune)
"Πρώην ποδοσφαιριστής της West Brom, μετά την αποχώρησή του από τα γήπεδα λόγω τραυματισμού, φτιάχνει την καλύτερη post dubstep εγκεφαλική techno, με αναφορές από το Blade Runner στον Heidegger και από το Star Wars στον Nietzsche". Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι άρθρο από το Κουλούρι, αλλά δεν είναι.
Το AZD του Actress είναι ο καλύτερος ηλεκτρονικός δίσκος της χρονιάς και η θέση αυτή ίσως τον αδικεί, ένεκα της αφοσίωσης που έχω στο ρητό "you can't beat two guitars, bass and drums" (εδώ εμφανίζεται πάλι το πνεύμα του Lou Reed με δασκαλίστικο ύφος πάνω από το κεφάλι μου).
Το AZD, το οποίο προφανώς προφέρεται acid, είναι το καλύτερο soundtrack του 2017 από μια ιδρωμένη έξοδο -που δε θα ακουστεί η ατάκα χαλαρό ποτό- μέχρι και για σόλο ακρόαση με τα ακουστικά μια Δευτέρα βράδυ. Λατρεύω τις τεράστιες εισαγωγές στη leftfield electronica γενικώς, στο συγκεκριμένο άλμπουμ ειδικώς, όπου στα πεντέμιση λεπτά του κομματιού το kick drum και το μπάσο θα εμφανιστούν ελάχιστα, είτε σποραδικά και διάσπαρτα, είτε μετά τη μέση της σύνθεσης, επισημαίνοντας έτσι την αξία τους μέσα από την αφαιρετικότητα.
Σαλονάτη techno για παιδιά με μεγάλες βιβλιοθήκες και άνετα παπούτσια.
"Πρώην ποδοσφαιριστής της West Brom, μετά την αποχώρησή του από τα γήπεδα λόγω τραυματισμού, φτιάχνει την καλύτερη post dubstep εγκεφαλική techno, με αναφορές από το Blade Runner στον Heidegger και από το Star Wars στον Nietzsche". Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι άρθρο από το Κουλούρι, αλλά δεν είναι.
Το AZD του Actress είναι ο καλύτερος ηλεκτρονικός δίσκος της χρονιάς και η θέση αυτή ίσως τον αδικεί, ένεκα της αφοσίωσης που έχω στο ρητό "you can't beat two guitars, bass and drums" (εδώ εμφανίζεται πάλι το πνεύμα του Lou Reed με δασκαλίστικο ύφος πάνω από το κεφάλι μου).
Το AZD, το οποίο προφανώς προφέρεται acid, είναι το καλύτερο soundtrack του 2017 από μια ιδρωμένη έξοδο -που δε θα ακουστεί η ατάκα χαλαρό ποτό- μέχρι και για σόλο ακρόαση με τα ακουστικά μια Δευτέρα βράδυ. Λατρεύω τις τεράστιες εισαγωγές στη leftfield electronica γενικώς, στο συγκεκριμένο άλμπουμ ειδικώς, όπου στα πεντέμιση λεπτά του κομματιού το kick drum και το μπάσο θα εμφανιστούν ελάχιστα, είτε σποραδικά και διάσπαρτα, είτε μετά τη μέση της σύνθεσης, επισημαίνοντας έτσι την αξία τους μέσα από την αφαιρετικότητα.
Σαλονάτη techno για παιδιά με μεγάλες βιβλιοθήκες και άνετα παπούτσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου