8. Charlotte Gainsbourg - Rest (Because Records)
Η καλογραμμένη ποπ μουσική πολλές φορές μάς εκπλήσσει, αλλά σπάνια την αποδεχόμαστε όπως της αξίζει, όπως συμβαίνει και με τον συγκεκριμένο δίσκο.
Στην πέμπτη δισκογραφική της δουλειά, η Charlotte Gainsbourg καταφέρνει να μην είναι μία ακόμη καταξιωμένη ηθοποιός που πειραματίζεται με τη μουσική, αλλά βάζει υποψηφιότητα να μπει στις δισκοθήκες αρκετού κόσμου καταθέτοντας ένα -πέραν του αναμενόμενου- σύνθετο και πολύμορφο άλμπουμ.
Το οξύμωρο είναι πως, ενώ ισχυρίζεται ότι οι στίχοι της πραγματεύονται το πένθος για την απώλεια του πατέρα της Serge και της αδερφής της, οι μελωδίες παραπέμπουν στον ευρωπαϊκό νεορομαντισμό και στην disco των '80s. Την παραγωγή έχει αναλάβει κατά κύριο λόγο ο Γάλλος παραγωγός SebastiAn και συνοδεύει θεαματικά τα πότε γαλλικά και πότε αγγλικά φωνητικά της.
Η κορυφαία στιγμή του δίσκου, όμως, είναι η συνεργασία της με τον Guy-Manuel de Homem-Christo των Daft Punk, που της χαρίζει μία από τις καλύτερες μελωδίες της χρονιάς και, ίσως, της καριέρας του με το Rest, κομμάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η φυσική συνέχεια των Veridis Quo και Within. Κάπου αναφέρεται και ο Paul McCartney ως στιχουργός και συνθέτης, αλλά μάλλον είναι και η πιο άστοχη στιγμή του δίσκου.
Το ειδικό βάρος ενός guest, άλλωστε, δεν είναι και εγγύηση για επιτυχία. Όπως και το επίθετο επίσης.
Η καλογραμμένη ποπ μουσική πολλές φορές μάς εκπλήσσει, αλλά σπάνια την αποδεχόμαστε όπως της αξίζει, όπως συμβαίνει και με τον συγκεκριμένο δίσκο.
Στην πέμπτη δισκογραφική της δουλειά, η Charlotte Gainsbourg καταφέρνει να μην είναι μία ακόμη καταξιωμένη ηθοποιός που πειραματίζεται με τη μουσική, αλλά βάζει υποψηφιότητα να μπει στις δισκοθήκες αρκετού κόσμου καταθέτοντας ένα -πέραν του αναμενόμενου- σύνθετο και πολύμορφο άλμπουμ.
Το οξύμωρο είναι πως, ενώ ισχυρίζεται ότι οι στίχοι της πραγματεύονται το πένθος για την απώλεια του πατέρα της Serge και της αδερφής της, οι μελωδίες παραπέμπουν στον ευρωπαϊκό νεορομαντισμό και στην disco των '80s. Την παραγωγή έχει αναλάβει κατά κύριο λόγο ο Γάλλος παραγωγός SebastiAn και συνοδεύει θεαματικά τα πότε γαλλικά και πότε αγγλικά φωνητικά της.
Η κορυφαία στιγμή του δίσκου, όμως, είναι η συνεργασία της με τον Guy-Manuel de Homem-Christo των Daft Punk, που της χαρίζει μία από τις καλύτερες μελωδίες της χρονιάς και, ίσως, της καριέρας του με το Rest, κομμάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η φυσική συνέχεια των Veridis Quo και Within. Κάπου αναφέρεται και ο Paul McCartney ως στιχουργός και συνθέτης, αλλά μάλλον είναι και η πιο άστοχη στιγμή του δίσκου.
Το ειδικό βάρος ενός guest, άλλωστε, δεν είναι και εγγύηση για επιτυχία. Όπως και το επίθετο επίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου