3. Nick Cave and The Bad Seeds - Skeleton Tree
Διάβασα πρόσφατα τον J. D. Salinger να περιγράφει μια σκηνή ενός διηγήματος, στην οποία ο πρωταγωνιστής παρακολουθεί την πρόβα μιας παιδικής χορωδίας και αναφέρεται στην έλλειψη μουσικής ως "τραγούδησαν χωρίς συνοδεία οργάνων - ή πιο σωστά στην περίπτωσή τους- χωρίς καμία παρέμβαση".
Ο τόσο άρτια τοποθετημένος χαρακτηρισμός "χωρίς παρέμβαση" έφερε αμέσως στο μυαλό μου το δράμα του Cave που τιτλοφόρησε φέτος "Skeleton Tree". Κι αυτό γιατί η μαγεία αυτού του δίσκου κρύβεται στην αφαιρετικότητά του, στην ανάγκη του Cave να μετουσιώσει τον πόνο τού να χάνεις το παιδί σου λυρικά, με εφόδιο τον προφορικό λόγο κι ένα avant-garde μουσικό μοτίβο, σχεδόν ανύπαρκτο, αλλά τόσο συνδεδεμένο με τα λόγια που το ένα δε θα στεκόταν δίχως το άλλο.
Η αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου ήταν έτοιμο πριν το τραγικό συμβάν κι αυτό το καθιστά ακόμα πιο μακάβριο και σχεδόν προφητικό, αν λάβουμε υπόψιν τη θεματολογία του δίσκου και τον πλεόν μη χαρακτηροκεντρικό τρόπο γραφής του Nick Cave.
Τρεις από τους αγαπημένους μου φετινούς δίσκους προέβλεψαν το τραγικό που ήταν να έρθει κι αυτό ειλικρινά δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου. Αλλά, όπως η μουσική που μας χαρίζουν στέκεται σε όλες τις στιγμές μας, έτσι κι εμείς έχοντας αυτό κατά νου πρέπει να κάνουμε κουράγιο και ν΄ακούμε τι έχουν να μας πουν, ασχέτως αν θα είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο.
Ο τόσο άρτια τοποθετημένος χαρακτηρισμός "χωρίς παρέμβαση" έφερε αμέσως στο μυαλό μου το δράμα του Cave που τιτλοφόρησε φέτος "Skeleton Tree". Κι αυτό γιατί η μαγεία αυτού του δίσκου κρύβεται στην αφαιρετικότητά του, στην ανάγκη του Cave να μετουσιώσει τον πόνο τού να χάνεις το παιδί σου λυρικά, με εφόδιο τον προφορικό λόγο κι ένα avant-garde μουσικό μοτίβο, σχεδόν ανύπαρκτο, αλλά τόσο συνδεδεμένο με τα λόγια που το ένα δε θα στεκόταν δίχως το άλλο.
Η αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου ήταν έτοιμο πριν το τραγικό συμβάν κι αυτό το καθιστά ακόμα πιο μακάβριο και σχεδόν προφητικό, αν λάβουμε υπόψιν τη θεματολογία του δίσκου και τον πλεόν μη χαρακτηροκεντρικό τρόπο γραφής του Nick Cave.
Τρεις από τους αγαπημένους μου φετινούς δίσκους προέβλεψαν το τραγικό που ήταν να έρθει κι αυτό ειλικρινά δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου. Αλλά, όπως η μουσική που μας χαρίζουν στέκεται σε όλες τις στιγμές μας, έτσι κι εμείς έχοντας αυτό κατά νου πρέπει να κάνουμε κουράγιο και ν΄ακούμε τι έχουν να μας πουν, ασχέτως αν θα είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου