Top 5:H Ναταλία Ρασούλη μιλάει για πέντε από τα αγαπημένα της τραγούδια

Η Ναταλία Ρασούλη ιδιαίτερες συστάσεις δεν χρειάζεται,αφού λίγο πολύ η  καλλιτεχνική της πορεία είναι γνωστή. Η ίδια έχει καταφέρει επάξια να κερδίσει την αναγνώριση του κοινού μέσα από την προσωπική της περιπέτεια στην μουσική. Το περασμένο καλοκαίρι με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του καινούριου της άλμπουμ, είχαμε γράψει για την σπουδαία της καριέρα.

Σήμερα η Ναταλία Ρασούλη μας δίνει την χαρά να την φιλοξενούμε στο Top 5 μιλώντας μας για τα δικά της αγαπημένα τραγούδια και την ευχαριστούμε πολύ. Ο λόγος στην Ναταλία λοιπόν....

"Σαββατόβραδο" - Τάσος Λειβαδίτης, Μίκης Θεοδωράκης, Στέλιος Καζαντζίδης

Είναι το τραγούδι-Ελλάδα. Κάθε του λέξη, κάθε του πενιά, κάθε ανάσα του Στέλιου, "μοσχοβολά βασιλικό κι ασβέστη". Αναφορά σε μια άλλη Ελλάδα, τότε που υπήρχαν οι γειτονιές με τα ασβεστωμένα σπίτια, με τις αυλές γεμάτες λουλούδια και τον βασιλικό να μοσχοβολάει παντού. Τότε, που ακόμα ο έρωτας ήταν ένα μαγικό, κρυφό παιχνίδι πίσω από τις μάντρες και οι πενιές του Τσιτσάνη μεθούσαν την πόλη. Καπηλειά γεμάτα άντρες, και κοπελιές που πλένονταν στο πλυσταριό. Τι άλλο μπορεί να θέλει κανείς από ένα ελληνικό τραγούδι όταν έχει τον Λειβαδίτη, τον Θεοδωράκη και τον Καζαντζίδη μαζί;

                            

"Τίποτα δεν πάει χαμένο" - Μανώλης Ρασούλης, Μάνος Λοϊζος, Χάρις Αλεξίου

Τρεις από τους πιο αγαπημένους μου. Και δεν είμαι καθόλου υποκειμενική. Η δύναμη της φωνής της Χαρούλας παίρνει πνοή από τον σπουδαίο στίχο του Ρασούλη και την βαθειά μελωδία του Λοϊζου. 'Ενα τραγούδι που μας ξαναμαθαίνει τι θα πει αγώνας, μας ξαναδιδάσκει την ιστορία της νεότερης ιστορίας του τόπου μας, ξαναθυμίζοντάς μας την πάλη της αριστεράς μέσα στα χρόνια. Όταν μπαίνει στα χείλη των ανθρώπων, όλα μπορούν να γίνουν γιατί "το δίκιο του αγώνα πολλά σου στέρησε, μα η ζωή λεχώνα, ελπίδες γέννησε"

            

The Wall - Pink Floyd

Ο απόλυτος δίσκος της ροκ για μένα. Όλα τα τραγούδια. Χωρίς να μπορώ να εξαιρέσω ούτε ένα. Μία ροκ όπερα ουσιαστικά, που ξεκινώντας από την μουσική αυτοβιογραφία του Rodger Waters, όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας μέσα σε κάθε στίχο του δίσκου. Ένα προσωπικό τοίχος που αντιπροσωπεύει τα δικά μας εμπόδια ανάμεσα σ' εμάς και την κοινωνία.

           

7η Συμφωνία του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, 2ο μέρος

Ένα συγκλονιστικό έργο της κλασικής μουσικής την οποία υπεραγαπώ, έχω σπουδάσει από παιδάκι και μάλλον είναι η μουσική γλώσσα που κατανοώ καλύτερα από όλες. Το δεύτερο μέρος της 7ης συμφωνίας του Μπετόβεν, είναι ένα μουσικό μέρος που με αρπάζει κατευθείαν από την καρδιά, με απογυμνώνει από κάθε συναισθηματική αντίσταση και αιωρούμαι κάθε φορά σε καινούργιες εικόνες και αισθήσεις. Έχει αυτή τη μαγική ικανότητα να σε παρασύρει σε μια μουσική θάλασσα που ποτέ δεν θέλεις να σταματήσεις να κολυμπάς μέσα της. Μια ικανότητα που ο Μπετόβεν υπήρξε μέγας μαέστρος της.

                          

Lucia di Lamermoor , Mad scene          

Salvadore Cammarano (libreto βασισμένο πάνω στην ιστορική νουβέλα του Sir Walter Scott,The Bride of Lammermoor), η μουσική είναι του Gaetano Donizetti και τραγουδά η μία και μοναδική Μaria Callas

To πιο αγαπημένο μου είδος της φωνητικής έκφρασης, η όπερα. Μέσα στην όπερα ανακάλυψα έναν άλλο κόσμο του τραγουδιού και της μαγικής ικανότητας του υπέρτατου οργάνου, αυτού της φωνής, αλλά και της θεατρικής έκφρασης μέσα από την μουσική. Η Μαρία Κάλλας με "οδήγησε" σε αυτόν τον κόσμο και έκτοτε, όλα τα τραγούδια, ακόμα και το ελληνικό τραγούδι, που είναι ο απόλυτος ελληνικός πολιτισμός, πήραν άλλη διάσταση. Μια διάσταση σύμπαντος μέσα στα μελίσματα της ανθρώπινης φωνής. Εδώ, στην συγκεκριμένη σκηνή τρέλας από την συγκλονιστική όπερα, Lucia di Lamermoor, η Κάλλας, που νομίζω ότι είναι η συγκλονιστικότερη φωνή που πέρασε ποτέ, μας ταξιδεύει στον κόσμο του μεγαλείου της μουσικής θεατρικότητας.

                           

  Χρήσιμα Link :
Facebook
Twitter
YouTube