Ο Θάνος Κεσανλής για το 7 της #blogovision2018

7. Die Wilde Jagd - Uhrwald Orange (Bureau Β)

Απ' όλη την εικοσάδα, τo Uhrwald Orange χαρακτηρίζει πιο πολύ τη μουσική που άκουσα περισσότερο φέτος. Επίσης, η Bureau B κυκλοφόρησε το μεγαλύτερο μέρος από αυτή τη μουσική, οπότε έχουμε μια win-win κατάσταση.

Τους Die Wilde Jagd τους ανακάλυψα τυχαία, μέσω μιας συλλογής με kosmische μουσικές κι έκτοτε οι δύο δίσκοι τους έχουν κάνει κατάληψη στα ηχεία μου. Στην εν λόγω δεύτερη κυκλοφορία, παίζουν αυτό ακριβώς που θα ήθελα ν' ακούγεται στις μπάρες που μου αρέσουν. Τόσο πειραματικά, αλλά και τόσο ευκολοάκουστα, τόσο χορευτικά, αλλά όχι παρωχημένα. Με κιθάρες, μπάσα και drum machines, με τα εφέ να είναι εξίσου σημαντικά όσο τα όργανα, -γιατί δίχως αυτά η παραγωγή τέτοιων δίσκων θα ήταν ακατόρθωτη-, μονοτονία σε βαθμό που σταδιακά κουνιέσαι χωρίς να το πάρεις χαμπάρι και τόσο μα τόσο εστέτ, που δεν το πιάνουν τα κάθε λογής Shazam. Ή, μάλλον, ελπίζω, γιατί δεν το έχω δοκιμάσει.

Αναρωτιέμαι συχνά γιατί δεν παράγεται τέτοιος "ήχος" στις νοτιοευρωπαϊκές χώρες. Οι πιο πιθανές απαντήσεις είναι πρώτον, τι σκατά τραγούδι να γράψεις για το σκοτάδι με τόσο φως γύρω σου (φως κυριολεκτικό, γιατί σκοτάδι-σκοταδισμό έχουμε μπόλικο) και δεύτερον, ο ήχος αυτός είναι ταιριαστός με μητροπόλεις και όχι μεγαλουπόλεις, πράγμα σπάνιο εδώ κάτω.

Επίσης, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, διαπιστώνω πως στο νούμερο 7 είναι η τρίτη γερμανική κυκλοφορία της φετινής μου λίστας. Τελικά μήπως ξανάρχονται όντως;