Κυριακάτικο Σινεμά

Μετά από πολύ καιρό κατάφερα και βρήκα χρόνο να μοιραστώ και πάλι μαζί σας την αγάπη μου για τον κινηματογράφο. Η αλήθεια είναι πως το βροχερό σκηνικό και το κρύο που επικρατεί σε όλη τη χώρα είναι ιδανικό για άραγμα στο σπίτι και ταινία, είναι άλλωστε και το καλύτερο φάρμακο για το hangover  που συνήθως ακολουθεί τα σαββατόβραδα. Έτσι και εγώ με μια κούπα τσάι με μέλι και μέσα  στην ζέστη της σπιτικής θαλπωρής, σας γράφω την επόμενη πρότασή μου...

Η σημερινή μου πρόταση έρχεται απο τον αγαπημένο Φινλανδό σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι. Η ταινία με τίτλο ''The Οther Side of Hope''  είναι η δεύτερη ταινία της τριλογίας με ταινίες που διαδραματίζονται σε πόλεις - λιμάνια ακολουθώντας  ''Το Λιμάνι της Χάβρης'' - και είμαι σίγουρος πως θα την αγαπήσετε!

Το επίκεντρο της ταινίας όπως και στο Le Havre είναι η σκληρότητα του συστήματος και η βία που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι πρόσφυγες αλλά όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που τους βοηθάνε χωρίς κανένα προσωπικό όφελος. Πρόκειται για άλλη μια μινιμαλ δημιουργία του Καουρισμάκι ο οποίος αφήνει και πάλι την εικόνα να μιλάει από μόνη της χωρίς να να χρησιμοποιεί περιττούς διαλόγους. 

Παρ` όλα αυτά ο Καουρισμάκι καταφέρνει, έχοντας πάρει και πάλι εξαιρετικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, να φτιάξει μια ταινία που περνάει τον θεατή από διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις. Η ταινία είναι περιπετειώδης, δραματική αλλά και συγχρόνως πάρα πολύ αστεία με το χιούμορ του Φινλανδού σκηνοθέτη να είναι σπαρταριστικό. Σίγουρα όσοι την δούνε στο τέλος μένουν ευχαριστημένοι, με το γλυκό συναίσθημα που μένει όταν έχεις δει κάτι αριστουργηματικό. 

Το The Other Side of Hope ξεκινάει με δύο ξεχωριστές ιστορίες που στην συνέχεια περιπλέκονται η μία μέσα στην άλλη. Ο Khaled (Sherwan Haji) είναι ένας Σύριος πρόσφυγας που κρύβεται σε ένα πλοίο για να γλιτώσει το ξύλο απο νεαρούς ακροδεξιούς και καταλήγει στην Φιλανδία. Εκεί πηγαίνει στην αστυνομία για να ζητήσει πολιτικό άσυλο με λίγες ελπίδες να το πάρει. Ο Wikström (Sakari Kuosmanen) από την άλλη είναι ένας Φιλανδός έμπορος που γυρνάει από γειτονιά σε γειτονιά και πουλάει γραβάτες και πουκάμισα. Αποφασίζει να παρατήσει την αλκοολική γυναίκα του και να μαζέψει χρήματα παίζοντας χαρτιά για να ανοίξει το δικό του εστιατόριο. Το εστιατόριο που τελικά βρίσκει να αγοράσει φαίνεται να έχει βγεί απο άλλη δεκαετία. Μαζί με το εστιατόριο ο Wikstrom  ''κληρονομεί'' και το προηγούμενο προσωπικό του εστιατορίου που αποτελείται από έναν μάγειρα φανατικό καπνιστή και γκαφατζή, μια σερβιτόρα που σιχαίνεται την δουλειά της και έναν μετρ που με το ζόρι μπορεί να μιλήσει. Τα κωμικά στοιχεία στις σκηνές με το εστιατόριο είναι πολλά με αποκορύφωμα την προσπάθεια του Wikström και του προσωπικού να φτιάξουν σούσι για να προσεγγίσουν περισσότερο κόσμο. Παράλληλα ο Khaled δεν καταφέρνει να πάρει την άδεια διαμονής και αναγκάζεται να το σκάσει και να κρυφτεί στα σκουπίδια του Wikström. Ο Wikström τον βρίσκει και τον βάζει να δουλέψει στο μαγαζί. Δημιουργείται έτσι μια ιδιόρρυθμη παρέα μέσα στο εστιατόριο...