18. Mogwai - Every Country's Sun (Rock Action Records)
Μπάντες σαν τους Mogwai δεν παίζουν για να σώσουν το rock 'n' roll. Απλούστατα γιατί το rock 'n' roll δε χρειάζεται μπάντες σαν τους Mogwai για να σωθεί.
Προσωπικά και εν μέσω της για πάντα αέναης αποστροφής μου για το post rock, έριξα τις άμυνές μου απέναντί τους, πρώτον ακούγοντας το περίφημο Hardcore Will Never Die, But You Will κι έπειτα διαβάζοντας τις απόψεις τους για το είδος που τους κατέτασσαν: "I suppose we just have to live with the label. I don't like it, because 'post rock' suggests that it is somehow better than rock music when it isn't. It's just the same thing done a bit differently".
Και συνεχίζω να πιστεύω πως καλώς έπραξα, γιατί και τα τρία άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στη δεκαετία που διανύουμε ξεφεύγουν από τον ορισμό του post rock. Λίγα αναλογικά synth εδώ κι εκεί, κιθάρες πιο άγριες και όχι τόσο φλύαρες, επιλεκτικά φωνητικά περισσότερο προς συνοδεία της μουσικής και λιγότερο αυτόνομα, έκαναν τους Mogwai να με κερδίζουν αργά αλλά σταθερά.
Ή, μπορεί, όλα τα παραπάνω να τα λέω για να δικαιολογήσω το γεγονός ότι πριν κάποια χρόνια σε κάποιο φεστιβάλ έχασα τους Sleaford Mods, επειδή είχα πιάσει κάγκελο στους Mogwai.
Τα κάνω κάτι τέτοια..
Μπάντες σαν τους Mogwai δεν παίζουν για να σώσουν το rock 'n' roll. Απλούστατα γιατί το rock 'n' roll δε χρειάζεται μπάντες σαν τους Mogwai για να σωθεί.
Προσωπικά και εν μέσω της για πάντα αέναης αποστροφής μου για το post rock, έριξα τις άμυνές μου απέναντί τους, πρώτον ακούγοντας το περίφημο Hardcore Will Never Die, But You Will κι έπειτα διαβάζοντας τις απόψεις τους για το είδος που τους κατέτασσαν: "I suppose we just have to live with the label. I don't like it, because 'post rock' suggests that it is somehow better than rock music when it isn't. It's just the same thing done a bit differently".
Και συνεχίζω να πιστεύω πως καλώς έπραξα, γιατί και τα τρία άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στη δεκαετία που διανύουμε ξεφεύγουν από τον ορισμό του post rock. Λίγα αναλογικά synth εδώ κι εκεί, κιθάρες πιο άγριες και όχι τόσο φλύαρες, επιλεκτικά φωνητικά περισσότερο προς συνοδεία της μουσικής και λιγότερο αυτόνομα, έκαναν τους Mogwai να με κερδίζουν αργά αλλά σταθερά.
Ή, μπορεί, όλα τα παραπάνω να τα λέω για να δικαιολογήσω το γεγονός ότι πριν κάποια χρόνια σε κάποιο φεστιβάλ έχασα τους Sleaford Mods, επειδή είχα πιάσει κάγκελο στους Mogwai.
Τα κάνω κάτι τέτοια..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου