Πρεμιέρα σήμερα για το βραβευμένο ''Miss Violence''

Πρεμιέρα κάνει στους ελληνικούς κινηματογράφους σήμερα Πέμπτη, 7 Νοεμβρίου η πολύ αναμενόμενη ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά ΄΄Miss Violence''.

Την ημέρα των γενεθλίων της η 11χρονη Αγγελική πηδάει από το μπαλκόνι. Η αστυνομία και η κοινωνική πρόνοια προσπαθούν να εξιχνιάσουν την αυτοκτονία η αιτία της οποίας κρύβεται πίσω από επικίνδυνα οικογενειακά μυστικά. Θαρραλέα και κινηματογραφικά υποβλητική διαδρομή ως την καρδιά του σκοταδιού της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Αργυρό Λιοντάρι σκηνοθεσίας και βραβείο αντρικής ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας.

             

Η πρώτη σκηνή της ταινίας, στην οποία η οικογένεια γιορτάζει γελώντας τα γενέθλια της μικρής Αγγελικής, εξελίσσεται σε ένα πνεύμα επιτηδευμένης ευφορίας που γεννά απειλητικά προαισθήματα. Η ειρωνική, ελαφρώς σαρκαστική σκηνοθετική προσέγγιση εντείνει την αμηχανία και η τραγική κατάληξη δημιουργεί ένα αντιφατικό συναίσθημα. Έχουμε μπροστά μας έναν καινούργιο «Κυνόδοντα», μια μακάβρια κωμωδία ή ένα «πειραγμένο» κοινωνικό δράμα; Όλα μαζί και τίποτε από αυτά, το «Miss Violence» αφήνει πίσω του την παγωμένα χαμογελαστή αρχική σεκάνς (για την οικογένεια τα πράγματα ποτέ δεν θα είναι πλέον τα ίδια ) και βυθίζεται σε μια γκρίζα πραγματικότητα η οποία κρύβεται πίσω από τα κατεβασμένα στόρια των πολυκατοικιών και κάτω από τους θορύβους της πολυάσχολης μητρόπολης.
Παραμένοντας την περισσότερη ώρα στο διαμέρισμα, η κάμερά της παρακολουθεί το ημερήσιο οικογενειακό τελετουργικό και αναζητά αυτά που οδήγησαν την Αγγε­λική στην αυτοκτονία. Εκείνα τα οποία ζητούν να μάθουν τόσο η αστυνομία όσο και η πρόνοια, που υποπτεύεται ότι κάτι ιδιότροπο συμβαίνει στο σπίτι της μικρής, η μητέρα της οποίας έχει άλλα τρία παιδιά, όλα αγνώστου πατρός. Το ίδιο υποψιάζεται φυσικά και ο θεατής, παγιδευμένος σε έναν κλειστοφοβικό δαίδαλο που οδηγεί στην κυρίαρχη πατριαρχική φιγούρα του παππού, του υποδειγματικά άτεγκτου, βραβευμένου στη Βενετία Θέμη Πάνου. Με ελεγχόμενη σωματική και τεράστια ψυχολογική βία, ο λόγος του είναι νόμος για την ανίσχυρη κόρη (ένας επί ξύλου κρεμάμενος χαρακτήρας που αποδίδει πειστικά η Ελένη Ρουσσινού ) και τα τρομοκρατημένα εγγόνια, τα οποία ελέγχει σιωπηλά και η «συνένοχη» γιαγιά (η παγερή εσωστρέφεια της Ρένης Πιττακή δικαιώνεται στο αναπάντεχο φινάλε ).
Η συνενοχή είναι άλλωστε η κυρίαρχη ιδέα του «Miss Violence», ενός τολμηρού πορτρέτου της σύγχρονης οικογενειακής πραγματικότητας, η οποία αντανακλά μέσα από τις δομές εξουσίας της ολόκληρο το κοινωνικό παρόν. Ο Αλέξανδρος Αβρανάς –του στιλίστικου «Without», που κέρδισε επτά Κρατικά Βραβεία το 2008, αλλά δεν βγήκε ποτέ στις αίθουσες– περιγράφει γλαφυρά αυτήν τη ζοφερή εικόνα, θέτοντας ταυτόχρονα ερωτήματα για τη συνενοχή των θυμάτων, την υποταγή ως μέθοδο επιβίωσης και τη συγκάλυψη κάθε είδους βίας με το μανδύα της κανονικότητας. Με την ψυχρή μεθοδολογία ενός Χάνεκε (γεωμετρική αυστηρότητα, αποχρωματισμένα πλάνα ) και την υπαινικτική μαεστρία ενός Πολάνσκι (η απειλή που παραμονεύει εκτός κάδρου ) μας αναστατώνει συναισθηματικά και ψυχολογικά, αφήνοντάς μας αβοήθητους να αναζητήσουμε τις απαντήσεις. οι οποίες –όποιες­ κι αν είναι– σίγουρα δεν θα μας είναι καθόλου αρεστές.
Γιατί πρόκειται για μια όχι παρηγορητική, αλλά ειλικρινή, σκοτεινή και απαιτητική απέναντι στον θεατή διαδρομή στην καρδιά του ερέβους, από τις συναρπαστικότερες ολόκληρης της πρόσφατης ελληνικής κινηματογραφίας.
Διάρκεια: 99΄. Διανομή: FEELGOOD ENT.

Πηγή : Athinorama.gr