18. Marching Church - Telling It Like It Is
Δύο στα δύο η επιβλητική σκηνή της Δανίας, δύο στα δύο και το label της Sacred Bones, αυτή τη φορά από τους Marching Church, το side project του frontman των Ice Age, Elias Bender Rønnenfelt. Αναζητώντας νέες φόρμες έκφρασης πέρα από το no wave - post hardcore ήχο των Ice Age και μάλλον αφού έχει βουτήξει στην τραγουδοποιΐα του Nick Cave, στο δεύτερο δίσκο με τους Marching Church, προσπαθεί να σκιαγραφήσει την περσόνα ενός μποέμ τύπου που τριγυρνάει πιωμένος σε κάποια συνοικία μιας μεγαλούπολης σέρνοντας το φάντασμα του Dorian Gray.
Πολύ μπλα μπλα για το τίποτα θα σκεφτείτε, αλλά αν αφεθείτε στις συνεχόμενες εναλλαγές διάθεσης του Δανού θα ανακαλύψετε στο βάθος ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, τα οποία μαζί με το βιμπράτο της φωνής του συνθέτουν ένα αποτέλεσμα που δε μας αφήνει αδιάφορους.
"Fist fucked by the hand of society" τραγουδά στο καλύτερο κατ' εμέ κομμάτι του δίσκου, το "Heart of Life", και κάτι τέτοια δραματικά κλισέ πάντα μου τραβούν το ενδιαφέρον. Αυτό να ακούσετε και το εναρκτήριο "Let It Come Down" για να πάρετε μια γεύση.
P.S. Πριν δύο χρόνια στο εκπληκτικό Plissken της Αθήνας, βαρέθηκα να πιάνω κάγκελο μπροστά στο live των Ice Age, περιμένοντας τον Elias και την παρέα του να μου πάρουν το κεφάλι με τα όργανά τους. Δυστυχώς, το κεφάλι παρέμεινε στη θέση του κι εγώ τράβηξα για το μπαρ.
Δύο στα δύο η επιβλητική σκηνή της Δανίας, δύο στα δύο και το label της Sacred Bones, αυτή τη φορά από τους Marching Church, το side project του frontman των Ice Age, Elias Bender Rønnenfelt. Αναζητώντας νέες φόρμες έκφρασης πέρα από το no wave - post hardcore ήχο των Ice Age και μάλλον αφού έχει βουτήξει στην τραγουδοποιΐα του Nick Cave, στο δεύτερο δίσκο με τους Marching Church, προσπαθεί να σκιαγραφήσει την περσόνα ενός μποέμ τύπου που τριγυρνάει πιωμένος σε κάποια συνοικία μιας μεγαλούπολης σέρνοντας το φάντασμα του Dorian Gray.
Πολύ μπλα μπλα για το τίποτα θα σκεφτείτε, αλλά αν αφεθείτε στις συνεχόμενες εναλλαγές διάθεσης του Δανού θα ανακαλύψετε στο βάθος ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, τα οποία μαζί με το βιμπράτο της φωνής του συνθέτουν ένα αποτέλεσμα που δε μας αφήνει αδιάφορους.
"Fist fucked by the hand of society" τραγουδά στο καλύτερο κατ' εμέ κομμάτι του δίσκου, το "Heart of Life", και κάτι τέτοια δραματικά κλισέ πάντα μου τραβούν το ενδιαφέρον. Αυτό να ακούσετε και το εναρκτήριο "Let It Come Down" για να πάρετε μια γεύση.
P.S. Πριν δύο χρόνια στο εκπληκτικό Plissken της Αθήνας, βαρέθηκα να πιάνω κάγκελο μπροστά στο live των Ice Age, περιμένοντας τον Elias και την παρέα του να μου πάρουν το κεφάλι με τα όργανά τους. Δυστυχώς, το κεφάλι παρέμεινε στη θέση του κι εγώ τράβηξα για το μπαρ.
In Denmark we trust
ΑπάντησηΔιαγραφή