Αλλά με έναν περίεργο τρόπο που δεν μπορώ να καθορίσω αν είναι φαινόμενο της εποχής, όπου τα 80's απενοχοποιούνται, μέσα απο τα παλιομοδίτικα μοτίβα του ακούγεται πιο φρέσκο από οποιοδήποτε άλλο χορευτικό δίσκο φέτος. Δεν θα ακούσεις την Techno η τη House που συνηθίσαμε να παίζεται δεξιά και αριστερά αλλά μέσα από το πρίσμα αυτών των δύο genres θα σε ξεσηκώσει αφού τα έχει μπολιάσει με πιό exotica ακούσματα όπως η dub,η βορειοευρωπαϊκή ποπ του '70 και φυσικά η disco.
Χτίζει τη δομή των κομματιών του με ξεχωριστό τρόπο και δίνει άπλετο χώρο στην μελωδία να αναπτυχθεί πρίν αφήσει το beat να πέσει. Και όταν αυτό γίνεται και βλέπεις ασυναίσθητα τον διπλανό σου να λικνίζεται θα έρθει και το πέρασμα των πλήκτρων πάνω από το μπάσο και τότε θα καταλάβεις γιατί γίνεται όλος αυτός ο ντόρος με τη χορευτική μουσική που δεν καταλαβαίνεις.
Ο ζεστός αναλογικός του ήχος ταιριάζει περισσότερο σε drug free venues και θα ξενέρωνε ίσως τους clubbers,αλλά είμαι της άποψης ότι δεν είναι όλα για όλους. Προσωπικά σε αυτό το σημείο πρέπει να παραδεχτώ οτι ειτε παίζοντας προηγούμενα edits, remixes ή δικές του παραγωγές παριστάνοντας τον dj έβγαλα τίμιο μεροκάματο σε ένα πεδίο μουσικής που δεν κατέχω όσο άλλα και αν μπορούσα θα έπρεπε να μοιραστώ το μισό από αυτό το μεροκάματο μαζί του. Επιλέγει όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος να παράγει μουσική ανάλαφρη και χαρούμενη, όχι όμως γελοία. Αυτό το αντιλαμβανόμαστε ακούγοντας τα δυνατά κομμάτια του δισκου(βλ.Strandbar,Inspector Norse και Delorean Dynamite).Μέσα όμως σε όλο το κύμα ευφορίας που επικρατεί βλέπουμε να επιλέγει και πιο σκοτεινές η έστω ''νοσταλγικές'' συνθέσεις, όπως το Leisure Suit Preben και η διασκευή στο θρυλικό Johnny and Mary του Robert Palmer, εδώ με τη συνδρομή του Bryan Ferry των Roxy Music. Σου δίνει άρα το δικαίωμα ακούγοντας τον δίσκο του να αποφασίσεις μόνος σου αν επιλέγεις να πατήσεις το play για να την πέσεις χαμηλώνοντας τα φώτα ή αν θα το πατήσεις για να ''κουνήσεις'' τα πόδια σου,μόνος ή με παρέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου