Πρώτη γεύση από το δίσκο πήραμε με το single ''Are U Mine''.Πρώτη εντύπωση τότε?''Καλό είναι για τα κοριτσάκια που λατρεύουν τα indie αγόρια και καλό χαλί για τον εκάστοτε Dj που εν έτη 2013 όταν τον ρωτάνε τι μουσική παίζει απαντάει ροκάκια.''Αλλά μετά άκουσα όλο το δίσκο.Και το μεγαλύτερο συμπέρασμα;Είναι σαν να τον έγραψαν για τον Justin Timberlake!Ή σαν να θέλανε να γράφουν μουσική σαν τον Timberlake.
Για παράδειγμα ας πάρουμε τα κομμάτια One for the road(εκτός από το σόλο στην κιθάρα μετά το 2.40 πού βγήκε καθαρά με το βλέμμα στραμμένο στον εδώ και 3 δίσκους μέντορα και μάλλον dealer Josh Homme),το Why'd you only call me when you're high,το Snap out of it και φυσικά το Knee Socks(που και πάλι το σώζουν τα φωνητικά του Josh Homme).Για πιο λόγο αυτές οι δεύτερες φωνές που μοιάζουν σαν κακογραμμένες αντιγραφές των boy bands που τόσο κόπο κάναμε να τις ξεχάσουμε εμείς η κατατρεγμένη γενιά των 90's;Ποιός ο λόγος εκεί που κόβεις τη μελωδία της κιθάρας να την αντικαθιστάς με τέτοια γλυκανάλατα νιαουρίσματα;
Οι εξηγήσεις μάλλον είναι πολλές και πολλοί θα πούνε πως αφού είναι ο δίσκος που τους χάρισε την πρώτη της καριέρας τους πρωτιά στο αμερικάνικο billboard (στα indepentent album..) καλά κάνουν και αλλάζουν ήχο.Άλλοι πάλι θα ξεθάψουν την μανιέρα του πόσο δύσκολο είναι το αμερικανικό κοινό και πως έπρεπε να βρούν τρόπο να το προσεγγίσουν.Ωραία.Εδώ περνάμε στο δεύτερο σκέλος των ενστάσεων μου για τον εν λόγω δίσκο.
Πάντα στις συνεντεύξεις τους υποστήριζαν πως το Sheffield είναι η βασική πηγή έμπνευσης τους και πως δεν θα μπορούσαν να το αποχωριστούν.Στον τρίτο δίσκο τους όμως (Humbug (2009) τους βρίσκουμε φιλοξενούμενους στο θρυλικό Rancho De La Luna στην έρημο της California για πρώτη φορά να συνεργάζονται με τον Homme.Ως εδώ καλά κάναν τα παιδιά και ήταν και δισκάρα.Στον τέταρτο δίσκο τους Suck it and see(2011) ήταν με το ένα πόδι στο νησί και με το άλλο πάλι στην California.'Έτσι στο AM αποφάσισαν να μετακομίσουν μόνιμα στο Los Angeles και να γράψουν τον νέο τους δίσκο εκεί,με αποτέλεσμα κατά την άποψη μου να νομίζουν οτι είναι απόγονοι του Elvis.Αλήθεια ο Alex Turner πως την έχει δει?Άλλαξε την προφορά του,παράτησε σχεδόν την κιθάρα στα live και λικνίζεται σαν καρικατούρα του Elvis.Όλο το promotion στηρίζεται πάνω του και πάνω στον Matt Helders,πράγμα που βρίσκω εκνευριστικό σε μια rock n roll μπάντα και στις συνεντεύξεις τους το μόνο που έχουν να πούν είναι το πόσο τους αρέσει να καβαλάνε τις vintage μηχανές τους κάτω από τον ήλιο της California.Εντάξει παλικάρια μου για αυτό το ύφος και για αυτή την κουλτουρα έχουμε τους Queens Of The Stone Age και τους Eagles Of Death Metal.Και το κάνουν και κλάσεις ανώτερα από εσάς.
Αλλά ως εδώ με τα μείον.Όσο και αν προτιμούσα τα κομμάτια τους που μιλούσαν για Αγγλιδούλες που στέκονται παγωμένες έξω απο τα ATM δεν μπορώ παρά να μην αναφέρω το εξής.Ο Alex Turner είναι ίσως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο πιο ταλαντούχος στιχουργός της Βρετανίας.Κληρονόμος μίας βαριάς κληρονομιάς που με την εναλλαγή των γενεών στέκεται ισάξια στο ύψος στιχουργών του βεληνεκούς των Jarvis Cocker,Morrissey,Damon Albarn και Ian Brown για να μην συμπεριλάβω τα ''ιερά τέρατα''(πόσο τη σιχαίνομαι αυτή την έκφραση..)των Lennon/Mccartney και David Bowie.Στο εν λόγω album πάρτε για παράδειγμα τους στίχους των Fireside,που θεωρώ οτι είναι και το διαμάντι του δίσκου και του κατα τα άλλα μετριότατου Knee Socks.Ποιός απο την νέα γενιά των κάποτε indie συγκροτημάτων μπορεί να μιλήσει δημιουργώντας τόσο υπέροχες εικόνες για τον χιλιοτραγουδισμένο έρωτα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου