Listomania 2017, by chaotiki

Λίγο πριν φύγει το 2017 που τόσο μας -θα είμαι επιεικής- δοκίμασε, η Σεροτονίνη μας φοράει τα γιορτινά της και σας παρουσιάζει τη Listomania 2017, δηλαδή ο καθένας από εμάς συλλέγει τις 10 αγαπημένες για τον ίδιο μουσικές στιγμές της χρονιάς αυτής.

Ξεκινώντας με τη δική μου λίστα να πω ότι μου πήρε κάτι λιγότερο από μισή ώρα για να την ετοιμάσω, καθώς στο κεφάλι μου υπάρχουν συνεχώς λίστες για διάφορα πράγματα και το κυριότερο, φέρω την ξενοιασιά της απλής ακροάτριας που ούτε μουσικός είναι ούτε ιντερπρνρνμακριάαπόμας.
Προσπερνώντας τα στανταράκια, στα δύσκολα Clash και Wipers, στα εύκολα Growlers και Talking Heads, παρακάτω θα βρείτε τα 10 προσωπικά μου αγαπημένα κομμάτια για το 2017, αυτά που άκουσα περισσότερο και αυτά που μου άρεσαν περισσότερο. Καλή ακρόαση!

10. Future Islands - Ran

"Τίποτα επικό δε συμβαίνει εδώ" θα μπορούσε να είναι ένα σχόλιο για το φετινό δίσκο των Future Islands. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή τίποτα θρυλικό, επικό, εξαιρετικά σημαντικό δε συμβαίνει σε αυτό το άλμπουμ, γι' αυτό μου άρεσε. Έχει ωραίες, όμορφες στιγμές και αυτό αρκεί.

9. Baby Guru - Motel Rwanda

Οι Baby Guru έγιναν 4 και μαζί δημιούργησαν το 4ο άλμπουμ τους με τίτλο "IV". Μέσα του κρύβεται και το Motel Rwanda, το οποίο ειδικά από τη μέση και μετά γίνεται οικείο αν με πιάνετε, δηλαδή δε μας κερδίζει αμέσως, παίρνει τον χρόνο του και όποιος έχει υπομονή κερδίζει. Και μπράβο του(ς).

8. Kendrick Lamar - Humble 

Η τρομερά χαβαλετζίδικη πλευρά μου λάτρεψε το άλμπουμ του Lamar, κυρίως το καλοκαίρι, το οποίο πέρασα με μία φορά τη μέρα να λέω ή my left stroke just went viral ή SITDOWNBEHUMBLE, ανάλογα τε φάσε.

7. King Gizzard & The Lizard Wizard - Nuclear Fusion

Είπα για χαβαλετζίδικη πλευρά πριν; Εδώ να δεις τι γίνεται. Η ψυχεδέλεια συναντήθηκε με την πανηγυριώτικη διάθεση και μαζί συνέθεσαν αυτό το κομμάτι, όπως και μία εμμονική συμπεριφορά από τη μεριά μου τον μήνα Μάιο (το άκουγα κάθε μέρα όλη μέρα και όταν δεν το άκουγα έπαιζε στο κεφάλι μου). Και προς υπεράσπισή μου, όχι δε γίνομαι Αθηνέζα, εντάξει;

6. Brian Jonestown Massacre - Groove Is In The Heart 

Οι BJM μπαίνουν σε αυτή τη λίστα και μάλιστα τόσο ψηλά για τον απλούστατο λόγο ότι μου αρέσει ό,τι έχει να κάνει με μουσική του Anton Newcombe. Στις 24 Φεβρουαρίου κυκλοφόρησαν το Don't Get Lost, όπου μας έδειξαν πόσο αισθαντικά ερωτικοί πόσο διαστημικά υπέροχοι και πόσο to the Point μπορούν να γίνουν.

5. Arcade Fire - Put Your Money On Me

Όταν βγήκε το Everything Now άρχισαν όλοι να κράζουν τον δίσκο και συγχρόνως να αποθεώνουν το Put Your Money On Me. Δεν είχα ακούσει κανένα κομμάτι του δίσκου και μόλις πριν δυο μήνες άκουσα μόνο το κομμάτι αυτό και μου άρεσε. Είναι κακός ο δίσκος ή είναι καλός; Δε με αφορά.

4. The Boy - Αγέννητος

Ό,τι ήταν να πω το είπα στις τελευταίες γραμμές του κειμένου εδώ.

3. Morrissey - Who Will Protect Us from the Police

Μόλις πέρυσι ανακάλυψα πως έχω την υπερδύναμη να μη με επηρεάζει αρνητικά το κράξιμο των πολλών προς άτομα που έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Και ναι το Low In High School πήρε κακές κριτικές και ναι το Who Will Protect Us from the Police χαρακτηρίστηκε μέχρι και γελοίο και ναιαιαι εγώ το βρίσκω αριστουργηματικό παρά τα όσα πιστεύουν οι περισσότεροι. Φυσικά δεν είμαι η μόνη που αντιλαμβάνεται τη λεπτή ειρωνία στους στίχους του Morrissey, αλλά και η μόνη να ήμουν δε θα με πείραζε. Το Jacky's Only Happy When She's Up on the Stage μου άρεσε λίγο περισσότερο αλλά ΠΑΝΤΑ τα παρεξηγημένα καλά θα υπερισχύουν των καλύτερων.

2. Forest Swords - Exalter

Από τα κομμάτια που με την πρώτη ακρόαση είπα "ωπ, εδώ είμαστε". Εντυπωσιάστηκα με τον δίσκο που έβγαλε, όπως και με τη φανταστική φωτογραφία του εξωφύλλου του δίσκου. Εντάξει, βοήθησε και η συνέντευξη με τις κρίσεις πανικού.

1. LCD Soundsystem - How Do You Sleep

Σε αντίθεση με τη φετινή μπλογκοβίζιον εδώ δε χωράνε ανατροπές. Στο δικό μου νούμερο ένα έχουμε να κάνουμε με μία ωδή στην αναμονή, τη νοσταλγία και την προδοσία, την ώρα που τα τύμπανα κάνουν τη δουλειά τους λειτουργώντας καταλυτικά ξεσκονίζοντας τα ενοχικά σύνδρομα με τη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση να μοιάζει ιδανική. Γιατί, μπορεί να κάνουμε one step forward and six steps back, αλλά τουλάχιστον το κάνουμε χορεύοντας.