16. The Boy - Έτοιμοι Δύο (Inner Ear Records)
Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ελαφριά και τη δεγαμιέταιμωρέκαλάείμαστε σύγχρονη τραγουδοποιϊα και παρά τη δύσκολη και άβολη στιγμή στην οποία θα βρεθείς με την ακρόαση του δίσκου, ξέρεις πως θα βγεις κερδισμένος.
Ο The Boy θα σου μιλήσει και σε αυτόν τον δίσκο γι' αυτά που δε θέλεις ν' ακούς και θα σου δημιουργήσει εικόνες σαν κι αυτές που δε θέλεις να βλέπεις. Θα σου τρίψει στη μούρη με ηλεκτρικά ζεϊμπέκικα όλη την ασχήμια που μας περιτριγυρίζει και θα σε αφήσει για άλλη μια φορά μουδιασμένο στη γωνιά σου να ψάχνεις τι σκατά πήγε στραβά.
Οι εποχές που χαρακτήριζαν τους ακροατές του "δήθεν" και "χίψτερς" έχουν περάσει προ πολλού και χάθηκαν μαζί με όλους αυτούς που έτρεξαν να προλάβουν το τρένο των μουσικών εξελίξεων, αλλά έχασαν την ατόφια γκαύλα του να γουστάρεις οπαδικά έναν δίσκο.
Όπως επίσης χάθηκαν και οι εποχές που σχεδόν συνομωτικά κλείναμε το μάτι ο ένας στον άλλον κάθε φορά που στο τραπέζι έπεφτε το όνομα του The Boy.
[σ.σ.: Υπάρχουν κομμάτια του The Boy που με αυτά πέρασες την εφηβεία σου και τη μετεφηβεία σου και την υποψία της ενηλικίωσης και τα υπαρξιακά σου και τη συνειδητοποίηση της καθημερινότητάς σου. Υπάρχουν κομμάτια του The Boy που σου σκίζουν τη σάρκα και λες κι ευχαριστώ, όχι γιατί κάποιος συνθέτης πρέπει να το κάνει, αλλά επειδή σε βρίσκει απόλυτα σύμφωνο με αυτό. Υπάρχουν καλλιτέχνες που σε κάνουν να χορεύεις, που σε κάνουν να συγκινείσαι, υπάρχει και ο Αλέξανδρος Βούλγαρης.]
Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ελαφριά και τη δεγαμιέταιμωρέκαλάείμαστε σύγχρονη τραγουδοποιϊα και παρά τη δύσκολη και άβολη στιγμή στην οποία θα βρεθείς με την ακρόαση του δίσκου, ξέρεις πως θα βγεις κερδισμένος.
Ο The Boy θα σου μιλήσει και σε αυτόν τον δίσκο γι' αυτά που δε θέλεις ν' ακούς και θα σου δημιουργήσει εικόνες σαν κι αυτές που δε θέλεις να βλέπεις. Θα σου τρίψει στη μούρη με ηλεκτρικά ζεϊμπέκικα όλη την ασχήμια που μας περιτριγυρίζει και θα σε αφήσει για άλλη μια φορά μουδιασμένο στη γωνιά σου να ψάχνεις τι σκατά πήγε στραβά.
Οι εποχές που χαρακτήριζαν τους ακροατές του "δήθεν" και "χίψτερς" έχουν περάσει προ πολλού και χάθηκαν μαζί με όλους αυτούς που έτρεξαν να προλάβουν το τρένο των μουσικών εξελίξεων, αλλά έχασαν την ατόφια γκαύλα του να γουστάρεις οπαδικά έναν δίσκο.
Όπως επίσης χάθηκαν και οι εποχές που σχεδόν συνομωτικά κλείναμε το μάτι ο ένας στον άλλον κάθε φορά που στο τραπέζι έπεφτε το όνομα του The Boy.
[σ.σ.: Υπάρχουν κομμάτια του The Boy που με αυτά πέρασες την εφηβεία σου και τη μετεφηβεία σου και την υποψία της ενηλικίωσης και τα υπαρξιακά σου και τη συνειδητοποίηση της καθημερινότητάς σου. Υπάρχουν κομμάτια του The Boy που σου σκίζουν τη σάρκα και λες κι ευχαριστώ, όχι γιατί κάποιος συνθέτης πρέπει να το κάνει, αλλά επειδή σε βρίσκει απόλυτα σύμφωνο με αυτό. Υπάρχουν καλλιτέχνες που σε κάνουν να χορεύεις, που σε κάνουν να συγκινείσαι, υπάρχει και ο Αλέξανδρος Βούλγαρης.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου