1. David Bowie - Blackstar
Η αγνή, ανιδιοτελής, πηγαία αγάπη που έχουμε -ο καθένας στο δικό του βαθμό- για τη μουσική, για τα συναισθήματα που μας ξυπνά ή τις εμμονές που κατευνάζει. Η μουσική που είναι πάντα εκεί για να ξεσπάσουμε, να χορέψουμε, να παίξουμε και καμιά σφαλιάρα, η μουσική που άλλοι εκμεταλλεύονται για να βγάλουν κανά μεροκάματο και άλλοι για να σκεπάσουν ανασφάλειες.
Μπορεί να αποτυπωθεί κάπως αυτό; Μπορούσε, και είχε ένα όνομα, αλλά πολλές προσωπικότητες.
David Bowie.
Χωρίς φανταχτερούς επικήδειους, δεν είναι ούτε στ' αστέρια να μας τραγουδά, ούτε σε κάποιο λοφτ της Νέας Υόρκης να μας φροντίζει. Είναι στους δίσκους που έχουμε στη δισκοθήκη, στον υπολογιστή, στο τηλέφωνο. Είναι στις αμέτρητες φορές που ανατρίχιασες με τα τραγούδια του. Είναι στην κουβέντα με τον φίλο, Παρασκευή απόγευμα, να συζητάς ότι δεν καταλαβαίνεις το Blackstar. Είναι στα δευτεριάτικα πρωινά βουρκωμένα μάτια όταν μάθαμε τα νέα, είναι στην κωλοβδομάδα που είχες και θα έχεις ξανά, γιατί σαν τον Bowie κι εσύ, θα μάθεις να αλλάζεις, να ξεπερνάς και να την ξαναπατάς αργότερα, γιατί πολύ απλά αν δεν ακουμπήσει μάγουλο το πεζοδρόμιο, χέρια δε θα βάλεις για να σηκωθείς. Σαν αυτόν, θα αλλάξεις προσωπείο, θα πας παρακάτω, αλλά μέσα σου θα είσαι η ίδια κουφάλα που θα συνεπαίρνεις και θα συνεπαίρνεσαι.
Ή στην τελική, προσπάθησε να το κάνεις όπως ο Bowie, γιατί larger than life λίγοι έχουν περάσει από αυτήν την ανθρωπότητα.
Μπορεί να αποτυπωθεί κάπως αυτό; Μπορούσε, και είχε ένα όνομα, αλλά πολλές προσωπικότητες.
David Bowie.
Χωρίς φανταχτερούς επικήδειους, δεν είναι ούτε στ' αστέρια να μας τραγουδά, ούτε σε κάποιο λοφτ της Νέας Υόρκης να μας φροντίζει. Είναι στους δίσκους που έχουμε στη δισκοθήκη, στον υπολογιστή, στο τηλέφωνο. Είναι στις αμέτρητες φορές που ανατρίχιασες με τα τραγούδια του. Είναι στην κουβέντα με τον φίλο, Παρασκευή απόγευμα, να συζητάς ότι δεν καταλαβαίνεις το Blackstar. Είναι στα δευτεριάτικα πρωινά βουρκωμένα μάτια όταν μάθαμε τα νέα, είναι στην κωλοβδομάδα που είχες και θα έχεις ξανά, γιατί σαν τον Bowie κι εσύ, θα μάθεις να αλλάζεις, να ξεπερνάς και να την ξαναπατάς αργότερα, γιατί πολύ απλά αν δεν ακουμπήσει μάγουλο το πεζοδρόμιο, χέρια δε θα βάλεις για να σηκωθείς. Σαν αυτόν, θα αλλάξεις προσωπείο, θα πας παρακάτω, αλλά μέσα σου θα είσαι η ίδια κουφάλα που θα συνεπαίρνεις και θα συνεπαίρνεσαι.
Ή στην τελική, προσπάθησε να το κάνεις όπως ο Bowie, γιατί larger than life λίγοι έχουν περάσει από αυτήν την ανθρωπότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου