Αυτό το ερώτημα μας ταλαιπώρησε αρκετά φέτος σχεδόν για το σύνολο των κυκλοφοριών, γιατί όπως θα εξηγήσω σε επόμενα ποστ ,δεν υπάρχει ένας ξεκάθαρος νικητής από την αρχή. Πέρυσι για παράδειγμα είχαμε τους Daft Punk και τους Arcade Fire που όντως βγάλανε τεράστιους δίσκους με βάσεις που δείχνουν ότι θα έχουν και αντοχή στο χρόνο. Φέτος βγήκαν singles όχι δίσκοι. Αυτό παρατηρώ και στους The War On Drugs οι οποίοι ναι μεν βγάλαν ένα έξοχο δισκάκι αλλά τίποτα παραπάνω.Υπάρχει συνοχή και θα ακούσετε μέσα όλο το φάσμα της σύγχρονης,αμερικάνικης καθαρά μουσικής, των τελευταίων 25 χρόνων. Τώρα αν απορείτε γιατί ενώ έχω γράψει όλα τα παραπάνω είναι σε αυτή τη θέση στη φετινή blogovision ο λόγος είναι απλός. Όσο και να δηλώνω ξεκάθαρα την αγάπη μου για τον αγγλικό ήχο πάντα χρειαζόμαστε ωραίες μπάντες από την άλλη πλευρά του ατλαντικού για να σπάει λίγο η μονοτονία και φέτος αυτόν τον ρόλο τον παίξανε οι παραπάνω κύριοι. Α..Και αν είστε ενήμεροι σχετικά με την λασπολογία που εξαπέλυσε εναντίον τους ο ξινομούρης Sun Kill Moon και δημιούργησε μια αντιπαλότητα προς τέρψιν tabloid μουσικών φυλλαδίων τύπου NME,εννοείται πως είμαι με το μέρος τους.
Πράγματι περίεργη χρονία, ειδικά για τα entries του πάνω ορόφου.
ΑπάντησηΔιαγραφή