.jpg)
Όταν στην χειρότερη μέρα του ο Θερστονας κάνει τους υποψηφίους noise-άδες να κλαίνε,φανταστείτε τι μπορεί να κάνει στην καλυτερη.Και το 2015 τον βρίσκει ακριβώς σε αυτή του τη φάση.Δεν ξέρω αν φταίει το ότι έβγαλε από μέσα του το απωθημένο του ακουστικού ήχου με τον προηγούμενο δίσκο του ή αν τον επηρέασε τόσο θετικά ο χωρισμός με την Kim,αλλά μας δίνει μια συλλογή με τα καλύτερα ριφ που έχει συγκεντρώσει ποτέ μόνος του χωρίς τη βοήθεια άλλων σε ένα και μόνο δίσκο.Ότι σας άρεσε από το παίξιμο του στους Sonic Youth βρίσκεται εδώ οπότε το απολαμβάνουμε και σταυρώνουμε τα χέρια και προσευχόμαστε(μέρες που ‘ναι..) για ένα πιθανό reunion των Sonic’s.Thurstone Moore - The Best Day
N.4 Future Islands – Singles
Η ωραιότερη ποπ που βγήκε φέτος γράφτηκε από μια παρέα η οποία τα τελευταία χρόνια δουλεύει ασταμάτητα για να το επιτυχει.Χώρις κιθάρες,χωρις φιοριτούρες και τεχνάσματα αλλά με ένα μάτσο όμορφες μελωδίες και τον χαρισματικότερο frontman που έχω δει τελευταία.’Eκαναν την έκπληξη με το πρώτο σινγκλ του αλμπουμ,το υπέροχο Seasons και μπορεί η φήμη τους στην διεθνή indie κοινότητα να υπερπολλαπλασιαστηκε όταν η μπάντα έπαιξε live στο Late Night με τον David Letterman,όπου ο Samuel Herring άφησε άφωνο τον παρουσιαστή και trend-setter,αλλά τίποτα δεν γίνεται τυχαία αφού από εκείνη τη βραδιά και μετά,από ένα μικρό γκρουπ της 4ad έφτασαν να γεμίζουν πολλά και γνωστά venues.Μέχρι εδώ όλα υπέροχα αλλά είναι ίσως η μόνη περίπτωση στην φετινή λίστα,που αμφιβάλλω για την πορεία της γιατί νομίζω ότι μουσικά (αν όχι και στιχουργικά) έχουν φτάσει το ανώτερο των δυνατοτήτων τους.Μακαρι να διαψευστώ όμως και να μας κάνουν την έκπληξη με την επόμενη κυκλοφορία.
Future Islands- Singles
Ν.3 Sleaford Mods – Divide & Exit
Μόνο γκαύλα για τους παλικαράδες.Πιο πανκ από το 99% των μαλακιών που βγαίνουν και ας μην κρατανε όργανα.Φανταστείτε μια σκηνή σε ένα κλαμπ,2 στραβωμένους Άγγλους με μπύρες στα χερια,εργατικες φυσιογνωμίες με φλέβες να πετάγονται από παντου,ο ένας να παταει το play στο pc και ο άλλος να πιάνει το μικρόφωνο και να φτύνει τις πιο αληθινές ρίμες για τη βρωμιά της Γηραιάς Αλβιώνας.Ειναι στεγνά το πιο πολυπόθητο live που θέλω να δώ από νέες μπάντες και μέχρι να τους κόψει να τους δούμε εδώ,θα τους απολαμβάνουμε μόνο από την οθόνη..Αν δεν σας κέντρισα ακόμη το ενδιαφέρον,θα συμμετάσχουν και στο νέο δίσκο των Prodigy.Για μένα είναι μικρά γράμματα όμως αυτά γιατί βρήκα δυο μεγάλες αγάπες μου σε μία.Βρηκα τον συνεχιστή του Mark E. Smith στο μικρόφωνο και τον νέο Mike Skinner στα beats.Τι άλλο να θελήσει κανείς?Κουμπώστε τα γιακαδάκια μέχρι το τελευταίο κουμπί, ξεχυθείτε στα μπαρ και πιείτε pints και Gin.
Sleaford Mods- Divide & Exit
N.2 Caribou – Our Love
Το έτος 2010 εκπλήρωνα την αναγκαστική μου κράτηση στο μεγαλύτερο εκκολαπτήριο πειθήνιων ανθρωπάκων που λέγεται στρατός, όταν ο Dan Snaith κυκλοφορούσε τον καλύτερο μέχρι στιγμής δίσκο της τρέχουσας δεκαετίας,το περίφημο Swim.Δεν κατάφερα τότε να το βάλω σε λίστες και νομίζω ότι φέτος του χρωστούσα.Δέν μπορώ να πω ότι στην φετινή του δουλειά αγγίζει το μεγαλείο του προηγούμενου δίσκου του, αλλά μας έδωσε πρώτον το καλύτερο track του καλοκαιριού και δεύτερον τον καλύτερο ηλεκτρονικό δίσκο της χρονιάς.Δεν το λες και άσχημα..
Caribou - Our Love
Ν.1 Mac Demarco – Salad Days
Αφού μετά κόπων και βασάνων φτάσαμε στο τέλος της φετινής λίστας εξομολογούμαι τα εξής:
Δεν είμαι σίγουρος αν είναι ότι καλύτερο άκουσα φέτος,αλλά το αγάπησα περισσότερο από τα υπόλοιπα στο σύνολο του.
Ναι,είναι ο αρχηγός των hipsters αλλά αδιαμφισβήτητα είναι το πιο κουλ παλικάρι εκεί έξω και χωρίς να το προσπαθεί ιδιαίτερα.(τσεκάρετε τα λάιβ του)
Έγραψε το καλύτερο φετινό τραγούδι,το Chambers of Reflection και ενώ είναι φετινό είναι σαν να το ήξερα από πάντα.Μεγάλη υπόθεση προσωπικά.
Σας αρέσει ο Jonathan Richman?Ε τότε θα σας αρέσει και ο Mac.
Αυτά λοιπόν..Και του χρόνου με υγεία.
Σκατά στους φασίστες.
Mac Demarco - Salad Days
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου