Το Luminous χαρακτηρίζει σαν τίτλος ακριβώς το περιεχόμενο των συνθέσεων. Αποκηρύττουν το goth garage της πρώτης τους περιόδου, κρατάνε όσα shoegaze στοιχεία χρειάζεται από τη δεύτερη και εκδηλώνουν πλέον πιο φανερά από ποτέ την αγάπη τους για τα αναλογικά synthesizer.
Με πιό ανάλαφρη διάθεση,πιο φωτεινή, στοχεύουν στο ρυθμό και στη μελωδία. Όσο ακούω τον δίσκο μέσα στη χρονιά βρίσκω την περίεργη φωνή του Faris Badwan να μου θυμίζει όλο και περισσότερο τον Gilmour στην μετά Waters εποχή των Floyd και τις συνθέσεις της μπάντας να δημιουργούν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των Primal Scream την εποχή του Scremadelica και των πρώιμων Flaming Lips. Κομμάτια όπως τα ''So Now You Know'' και ''I See You'' θα μπορούσαν να μπούνε στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς με άνεση, όπως θα μπορούσαν να μπουν και σε playlists ανόμοιες μεταξύ τους και ακόμη να κρατάνε τη συνοχή στο ύφος της εκάστοτε λίστας. Πάντα περιμένω την επόμενη κυκλοφορία τους με αγωνία και μακάρι να μπορούσα να το συναντάω αυτό συχνότερα, αλλά μάταια. Βλέπετε πλέον πρέπει να τρέχουμε να προλάβουμε τις νέες κυκλοφορίες για να είμαστε πάντα ενήμεροι και χάνουμε την ''ομορφία του να βλέπεις μια μπάντα να ωριμάζει μαζί με σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου