Αν ανήκεις στην κατηγορία των ακροατών που απαρνιούνται την αξία ενός δίσκου τη στιγμή που αυτός γίνεται mainstream τότε άδικα διαβάζεις όσα γράφονται εδώ.Από την άλλη αν σου αρέσει να ακούς παντού την μουσική που ακούς και στο σπίτι σου τότε συμφωνούμε οπότε άραξε.Στην τελική οι Daft Punk ποτέ δεν αποζήτησαν μια θέση στην underground σκηνή και με το
Random Access Memories δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουν τεράστια και παγκόσμια επιτυχία
.Το ζήτημα με αυτόν τον δίσκο είναι ότι κατάφερε να δημιουργήσει ένα νέο ρεύμα.Αποποινικοποίησε στην ουσία τον όρο disco και κατά την άποψη μου αυτό είναι πολύ καλό.Και το έκανε με τη συνεργασία των καλύτερων και εμπειρότερων εκ των δημιουργών αυτού του είδους (βλ.Giorgio Moroder & Nile Rodgers) αλλά μπολιάζοντας τον και με τη συμμετοχή πολλών φρέσκων ονομάτων που δεν έχουν σχέση με την disco όπως ο Julian Casablancas και ο Pharrel.Το δεύτερο στοιχείο που μου έκανε εντύπωση είναι η επιστροφή στον αναλογικό ήχο και στα φυσικά όργανα.Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλούς καλλιτέχνες αυτού του βεληνεκούς και αυτού το είδους μουσικής να έχουν τα cojones για να το δοκιμάσουν.Έχει σαν δίσκος πιστεύω όλες τις προδιαγραφές για να μείνει κλασικός και ορισμένα από τα κομμάτια του να τα συναντάμε σε μελλοντικές συλλογές του στύλ ''Τα καλύτερα dance κομμάτια των 10's''.Τουλάχιστον μέσα θα έχουν το Get Lucky και όχι το Barbie Girl των Αqua.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου